Geç Kaldım

Bir Sonbahar sabahýnda,
Tek çanta ve kocaman umutlarla,
Sevgili bulmaya gelmemiþtim ki ben Ankara’ya,
Gelmiþtim,çünkü umutlarýmýn þehriydi Ankara,
Bizce iþgal altýnda olan vataný kurtarmaya,
Söyle nasýl anlatýrdým seni sevdiðimi sana,
Öylesine kapýlmýþým Ankara’nýn havasýna,
Görememiþ zümrüt gözlüm bakýþlarýmý,
Bakmýþsam bile herhalde palavradan sandý,
Yada bu adamdan sevgili olmaz dedi,
Dolaþýyor ortalarda,kaba saba dayýlar gibi,
Çok düþündüm acaba böylemi dedi,
Otururken okulun kýrýk banklarýna halbuki,
Ne þiirler yazardým sanýrdýn Cemal Safi,
Oysa Ýç çekiþlerim delerdi ciðerlerimi ,
Kendimden bile gizli severdim seni,
Derdim ki ne güzel kadýn olur ,
Kokusu doldurur her sabah evimin içini,
Salýnarak uzanýverir yataðýma sultanlar gibi,
Esir alýr ruhumdan bedenimi,
Kavga ederken bile lezzet býrakýr hayatýma,
Mücadeleye de girilir derdim bu kýzla,
Þöyle esaslýsýndan bir dayanak olur arkamda,
Hayat her çakýþýnda girer kollarýma,
Her sendelememde dimdik yanýmda,
Yavuz Bülentin Analarý misali,
Dururdu yýkýlmadan erkek gibi,
Þimdi yanýk bir köz yakar içimi,
Bazen körelse de küllenmez ki,
Gizli bir his kemiri beni.










Sosyal Medyada Paylaşın: