Þimdi bir þiir yazsam mesela, seni... sonra okusam gözlerinden doyasýya o þiiri ahh Ýstanbul deniz gözlerinde kaldý kelimeler þimdi ne desem yetmiyor... yetmiyor iþte cümleler ha geldi ha gelecek diye bekliyor iþte öylece kalem oysa ne çok þey söylemiþtim sana bakarken Eminönünde yada Gülhanede ne çok söz vardý yüreðimde ne çok kelime þimdi her þey bir hayalden ibaret Ayasofyan, Vefa’n ve benim sana vedam... bitiyor iþte cümleler bir acý saplanýyor þurama sol yanýma Ýstanbul ve kaçýyor tüm cümleler arkalarýna bakmadan gidiyor tüm sözler oysa ben sana Ýstanbul ne uzun bakmýþtým sanki.... dönmeyecekmiþim gibi sanki kal dermiþsin gibi sanki orada öylece ölüverecekmiþim gibi... gerçi ne fark eder deðil mi insanýn yüreði ölmeden ölmüyor bedeni, insaný yüreði terk etmeden dünya terk etmiyor seni Ýstanbulum... vedamm. bir damla gözyaþý býrakýyorum denizin kenarýndan gözlerinde sakla gözlerimi sözlerimi... ve unutma sakýn sana nasýl veda ettiðimi....
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞeymaNurEbrar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.