Kaðýt helvasýndan bir köprüden geçtik, Beyaz papatyalar ektik içimize. Gökyüzünü dolduran balonlardan, Sýcacýk kuþlar yaptýk ellerimizle.
Hep istedik büyümeyi Kollarýmýzý açýp dünyayý kucaklamayý... Ýþte büyüdük kocaman adam olduk Ve büyüdükçe biz küçüldü içimizdeki çocuk.
Tutmaya çalýþtýk birbirimizi gözlerimizle. Sýyýrýp bulutlardan küçük yýldýzlarý, Sunduk sevgilinin en güzel hayaline Baþ koyar olduk o pembe gülüþlere.
Fakat ne yaptýysak olmadý! Yýktýk bütün hayalleri, Kapatýp gözlerimizi yarýnlara. Yarýmdý hep bir yanýmýz, Þimdi yok olduk sonsuzca.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muzaffer Aziz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.