İPİN UCUNDAKİ CAN
seninle aramýzda katedilmesi zor mesafeler vardý
o nedenle hiç bir sokakta karþýlaþma ihtimalimiz olmadý
üþüdüðümde ellerini tutup da ýsýndýðým hayallerim olmadý
zaten senin þehrine bahar gelse bile benim coðrafyam hazandý
seninle ayný havayý soluyan, ayný güne uyanan insanlar vardý
hepsi de ne kadar þanslýydý
bilmezlerdi lakin
taa uzaklarda
onlarýn yerinde olmak için canýný vermeye razý bir can vardý
üstelik seni görmeden sevmiþti
ve bir kez olsun nefesini yüzüne sürememiþti
olsun....zaten aþk dokunmak deðil,hissetmekti...
sarýlmak deðil,önemsemekti...
vazgeçmek deðil,binbir umutla beklemekti...
tutamadýðýn elleriyle,sarýlamadýðýn bedeniyle ve vazgeçemediðin sevgisiyle
yarýna kalan hevesleri yarým kalan bir ömüre yama etmekti.
þimdi ben oturmuþ her gün ayrý bir yerinden patlak veren yamaný,
yarama denk getirmeye çalýþýyorum
yorgunum yar
inan daha fazla dayanamýyorum
çaresizlik ayaðýma bir tabure çekiyor,
yalnýzlýk celladým olup ilmiði boynuma geçiriyor,
ümitsizlik son darbeyi vurup,beni ölüme itiyor...
haberin olsun
ipin ucundaki can sana hasret gidiyor...12/11/2015 Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.