Gider iken gülüþünde gülkurusu kaldý Seni gurbet ellere söyle bakalým kim saldý Tadý tuzu mu bitti biten ömrünün durma söyle G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý
Sen kokan bahçelerde çiçekler açmaz oldu s(b)oldu Ellere yakýlan kýnalar silindi gülümsemeler kayboldu Bir mezar gibi bakan bakýþlar kim o(a)raya koydu G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý
Bir çýnar gölgesi gibi sevgiler eksildi sevmek z/engin iþimi oldu Bir parça lokmayý ikiye bölmek unutuldu yürekler mi soldu Vefa denilen gönül sevgisi silindi yok (s)oldu nasýl unutuldu G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý
Suratýnda sevgi kelebeklerinin gülüþü u(a)çardý Üç günlük gurbet çok zor bilirim karþýnda yârin sana bakardý Gurbet geceleri geçmez þafak sökmez z(k)ordur kalmaz o tatlý aðýz t/adý G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý
Gidiþin olmadý zeval hançerleme sen gönlünü Gurbetlik sanma bir sanrý gamla b(y)itirme ömrünü Barikatlara dikenlere takýlma vuslatý y(b)itirme gülüþünü G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý
Kul Mehmet’im der bir gün gelir bu gurbetlik biter Vuslat ile nazlý yârin gülüþü gönlünü sarar bülbüller öter Bir lokma kuru ekmek soðanla yenilir hasretlik o an biter G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý
Mehmet Aluç-Kul Mehmet
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.