[ ...mükemmel hayýrsever ve müthiþ insani erdemlere sahip insanlarýmýz ; sizler okumadan geçi geçiverin. Sizler mükemmel insan,mükemmel iman sahipleri olarak, üstün vasýflarýnýzla yaþayýn iþte bu dünyada... Bu þiir zaten, sizin gibi mükemmelere yazýlmadý... ]
maviden uzaklaþtý zaman
sis çöktü daðlara eski bir yalnýzlýktan
seslerini de alýp gitti küskün aný kuþlarý
solgun gri bulutlar yine aðladý
sustu sonra
rüzgar indi
içimde yýkýk bir þehirdi
ýssýz sokaklarda canlandý gölgeler birer birer
ayazdý ellerimde gece
üþüyordu kaldýrýmlarda
her nereye baksam
açlýktan ölmüþ çocuklar
kendi dillerinde hepsi
mecalsiz sorgularda
ve
bir ümitte sarýnmýþ gölgesini
" anne " diyordu ararken annesini
gelmiþe geçmiþe saydýrmak’tý dilim döndüðünce bu yolculuk
þimdi tüm yaþanmýþlýklardan utanmak’ tý sadece
öylesi nadir
öylesi küçücük
öylesi uzaklarda artýk
-bu ölü çocuklar gibi-
þimdi çoktan geçmiþ özlemleri
gülümsemiþlikleri
ve
kýrýk dökük ruhlarýn aný sayfalarýnda
-buram buram tüten hasretleri-
deðil ki o eski gülücükler
maziye karýþan zamanlarda
annemden emdiðim her bir damla süt için bile
bende kalan
çaresiz bir suçluluk duygusu
bu karanlýk
bu yaðmurlu
bu ayaz sokaklarda
bir utanç þimdi ...
09 / 11 / 2015 istanbul