içinde hiç "kal" olan bir "git" yaþamamýþsýn sen bilemezsin severken gitmenin ne anlama geldiðini hissedemezsin tabi içimdeki 9 þiddetli depremleri vurdum duymaz yüzünün yüzsüzlüðü sevgisizliðe çýkan yollarýmýn en bilindik adresi oysa benim tek adresim vardý o da sendin ne zaman sende kaybolsam sana yakalanýrdým ne zaman senden kopmaya kalksam sýmsýký baðlanýrdým öyle içten pazarlýklý hesaplarým da yoktu üstelik kuru bir gülümsemen, kursaðýmda kalan tüm yalan sevmelerini hayallerine kavuþmuþ edasýyla silip süpürecekti bazý insanlarýn gözü aç olur, bazýlarýnýn yüreði ben senin gözünü doyurdum da çabalarým, sevmelerim, umutlarým, doyurmaya yetmedi yüreðini. þimdi "aþk karýn doyurmuyor" sözünü nerede duysam, merhem kÂr etmeyen yaralarýma tebessüm sürüyorum. bu yollardan çok geçtim o yüzden düþtüðüm tüm betonlardan özür diliyorum... 10/11/2015 Can Çalýþkan Sosyal Medyada Paylaşın:
Can Çalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.