Acýnýn kadehinde çözüldü, Yüreðimin mührü. Kan kýrýldý, Ümit damarlarýmda. Sensizliðin yaðmurlarý, Tahriþ ederken umutlarýmý, Karanlýk, Sessizce istila ediyordu, Mavi Düþlerimi. Ayrýlýk kör Býçak yarasý gibi, Kemiriyordu yüreðimi. Ve kefensiz bir aþk daha yükleniyordu sessiz Gemiye....
01.11.2015 22:57
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kırık Kalem Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.