O cümleyi biliyorum duymak istemiyorum Kim düþünürdü canýmdan bir parça o Ben gideceðim demesini…
Hayatýmda duyduðum en acý cümle Vakti geldi ben bugün gideceðim Gülümseyerek ciddiydi cidden di Zaten ciddi söylediklerine hep inanmýþtým
Ama þimdi nasýl inanýrdým Ne diyorsun yeþilim diye baðýrmak geldi Sustum,konuþmadým,nefes almakta zorlandým Ne yapmalýydým onun güçlü sevgisine
Bana býraktýðý mirasa, aþkýna Bir þey yapmalýydým ‘’sen gidemezsin’’ Demek geldi yutkunarak acý acý gülümseyerek Acýmý anlamýþtý anlardý gözlerimden
Yýllarýmýn sevgilisi gülümseyince Bende gülümsedim, ben gülünce o Beraberliðimiz için böyle bir oyun yolu Ama oyun bitmiþti kim kazandý?
Ben mi o mu? Benim acýda olsa gülümsemem tepkisiz kaldý ilk defa Þakaklarý daralmýþ,yutkunarak gidiyorum Yýldýrým düþmüþtü yüreðime hem de Beynimden aþaðý her þeyi parçalayarak Gözlerime usul usul damlalar vuruyor
Belli ki az sonra fýrtýna kopacaktý Garip sessiz bir sessizlik çöktü oracýkta Fýrtýnalar kopuyor çýðlýklar atýyordu Sessizlik çökmüþ ve kapýdan dýþarýya gitmiþti Artýk yeþilim yoktu donup kalmýþtým.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.