bazen anamı görürüm
Bazen anamýn resmini görürüm
Bazen de babamýn nasýrlý ellerini.
Dalarým iþte öylesin zaman zaman
kah bugday tarlasýna, kah hayallerine.
söylenirim kendimce, yoksa þarký mý söylüyorum
dalýp giderken gözlerim. ellerim uzanýyor
bir elim diðerini tutmuþ, gibi,
ellerini tutuyorum bazen de sarý baþaklarý.
hani diyorum ya vay anasýný,
kenarýndan geçerken son model arabalar,
özlemini çektiðim günler yerine
bazen toprak kokusunu, bazen agýr tezek kokusunu
ciðerlerime.
babamýn çömeliþleri gelir gözlerimin önüne
çarýðý gibi yýrtýk parmaklarýnda
yaktýðý sigarasýnýn dumanýnda
gözleri uzaklara dalarken
köþede babamý gözetleyen anamda durgun
artýk düzelmeyen kambur beliyle
elinde çalý süpürgesiyle
süpürürken bazen yerleri belki de bazen hayatýný
toz toprak zamanýdýr harmanýn oldugu zamanlar
kuþ sesleri karýþýr zaman zaman yanýk bir aþk türküsüne
kahreden yalnýzlýklarýn hýrsýyla
bazen topraga vururum kazmayý, bazen de kaderime
iki damla yaþ dökülür gözlerimden
anam biter yaný baþýmda de hele oglum neyin var diye
yok ana bir þeyim yok derim ama yine de
ama gözlerin ýslaktýr senin oðul.
diyemem ki seni özlediðimi diyemem ki
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.