Bir hal ki, dolaþýr sevda serimde. Kýyametler kopar gölgelerimde. Zaman da, mekân da dursun yerinde; Aþarak ne varsa yalnýzca sen gel. Ne olur sen gel ne olursun gel!
Tüm kinini yere dökerken gece; Takýnýr yüzüne siyah bir peçe. Yanýp kavrulurken ben içten içe, Odum söndürmeye yalnýzca sen gel. Ne olur sen gel ne olursun gel!
Þu fani dünyaya vermedim deðer, Yok dizimde takat, gözlerimde fer. Ýzbe bir köþede ölürsem eðer; Kabrimin ucuna yalnýzca sen gel. Ne olur sen gel ne olursun gel!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet öztürk m. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.