Benim hiç ikinci bir çift ayakkabým olmadý Çünkü ; biz beþ kýz kardeþtik Ailemin ikinci çocuðu olarak geldim dünyaya Bölünmüþ sevgiler arasýnda yetiþtim Evin en küçük çocuðu olsam Belki daha çok sevilirdim Ablamla arkadaþ gibi büyüdük Paylaþmayý öðrendik Sevgi yanýmýz hep eksik kaldý
Okula baþladým çok erken yaþta Kalabalýk bir sýnýfýmýz vardý Öðrenmek istediklerimin çoðunu öðrenemedim Soru sormak istediðim de sýra bile gelmezdi Öðretmenimi çok severdim Sarýlmaya vakit yetmezdi Nefret ederdim evlere zilini sevmezdim Ne çabuk geçerdi günler çabalarken Bir þeyler öðrenmek isteyip de öðrenemezken
Ýþ hayatýna baþladýðýmda on altý yaþýmdaydým Ve benim hala; Ýkinci bir çift ayakkabým olmamýþtý Oyun oynamak yaþýtlarým gibi gezmek istiyordum Ama dedim ya biz beþ kýz kardeþtik Çalýþma þartlarý aðýr geliyordu aðlýyordum Zam aldýðým da koþarak geldim eve Daha çok maaþ alabilecek Belki de eksiklerimi tamamlayacaktým
Babamýn yüz ifadesi deðiþmiþti Zam aldýðýmý duyduðunda oysa sevinmeliydi Kendimi kanýtlýyordum üstlerime karþý Durgunlaþmýþtý anlamamýþtým nedenini Sonra öðrendim ki; Babamdan çok para almaya baþlamýþtým Asgari ücret denilen bir þey vardý Ve yetmiyordu iþte yetiþmiyordu Çünkü; biz okumaya çalýþan beþ kardeþtik
Doksan beþ yýlýydý ablam evlenmiþti Artýk sorumluluðum artmýþtý evin büyük kýzýydým Ama hala ikinci bir çift ayakkabým olmamýþtý Para biriktiriyor kardeþlerim bir þey istediðinde Hiç düþünmeden almaya çalýþýyordum Cimriydim öyle olmak zorundaydým ama kendime Yokluk ne demek öðrenmiþtim zordu yokluk Dýþardan üniversite okumaya çalýþýyordum Ýþler yoðun dersler aðýr yapamýyordum
Artýk yaþým gelmiþti yuva kurmalýydým Yirmi altý yaþýndaydým evlendiðimde Hayallerimdeki gibi bir evlilik yaþamalýydým Rahat olacaktým kendi evim olacaktý En önemlisi mutlu olacaktým evimde eþimle Hiçbir þey deðiþmemiþti eskisi gibi zordu hayat Sorumluluðu paylaþmak istemiþtim en azýndan Çalýþýyordum ama; Benim hala ikinci bir çift ayakkabým olmamýþtý
Çok mu þey istedim hayat senden biraz sevgi Biraz ilgiydi beklediðim Çalýþmam demedim didindim durdum Sevgi daðýttým tüm dostlarýma bulamadýðým Sevgiyi yaþattým içimde ve verdim verdim Karþýlýksýz çýkarsýz sevgi Ya sonuç; hep aldýlar aldýlar Sevgi kaldý mý diye sormadýlar Þimdi ben otuzuma merdiven dayadým Ve benim hala ikinci bir çift ayakkabým olmadý
Nuran KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
aleynur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.