(...)
(...)
sus þimdi!
geceyi dinliyorum
sol yaným dört duvar desenli kuytular
-pastel renkleri hakim bir mezarda-
zamanýn az ötesi bu
-çok deðil aslýnda-
son mevsimin geç kalmýþlýðý
gülüþler geliyor uzak zamanlarda
yýrtarak suskunluklarý
çýkmaz yollar
geriye dönülmezlikler
ve çaresizlikleri
yankýlý seslerin -sen-sizliklerinden
sisli hatýralara d/üþüyorum
ruhumun çýkmazlarýnda
an gelir anlarsýn hayatý
geriye doðru yaþarsýn
zamanda
-varlýktan yokluða-
-bütünden hiçliðe-
sessiz çýðlýklar büyütürsün
-ölü kuþlarla- içinde
aðýr bir yürümek kalýr geriye
þimdilerde -yükün hatýralar-
son tren geçmiþtir geçmiþe
sus þimdi!
geceyi dinliyorum
buralarda birazdan yaðmur baþlar
acýtsa da bu kadar eskimiþ hatýralar
bir kaç gülücük iþte hepsi hepsi
biraz da
ellerimde kalmýþ sýcaklýðý ellerinin
sesini verdiðin geceleri dinliyorum
gülümseyen gözlerini
yaðmur yaðýyor oralarda
eski bir nisan akþamýnda ellerim ýsýnýyor
þimdi sesine geliyorum
saçlarýný okþayan rüzgarla
s-u-s / m-a - - þ-i-m-d-i - - !
s-e-n-i - - d-i-n-l-i-y-o-r-u-m - - -
Mert YÝÐÝTCAN / 06 kasým 2015 / istanbul