AKŞAMLAR ÇÖKMEDEN ÜZERİMİZE

Yaz dinlenirken Eylül’ün koynunda
bir köþeye sinmiþtim
yalnýzlýðýn gözlerinin içine bakarak
yine bir mevsim uðurluyordum sensiz
dudaðýmýn kenarýnda
ýslak ve unutulmuþ isimleri bekletiyordum
mazimden kalan
bir konuþsam intihar edeceklerdi içimde
hepsi birer birer
nereye gidersem gideyim
ve ne yalan söyleyeyim
sanki sonbaharýn sarýsýna her adýmýmda
bir çift çið tanesi gizleniyordu gözlerimde

sana gelirken
Aðustos baþak tanesi Eylül’e üþüyerek sarýlýyordu
elimde beyaz bir hüzün
bir gönül macerasýndan kalan
Ekim’in tüm çýplaklýðýna aldýrmadan
yorgun bir kýþýn baþlangýcýna el sallýyordum
ve sýrtýmý ’ kendine iyi bak ’lara dönerken
yalanlara susmalarýma
Nisan öfkeden kuduruyordu
sýrtýmýn kanamasýný
bu yüzden yaðmurlar bile dindiremiyordu
onun için belkide bu þehre
yaðmurlar bir baþka yaðýyordu


Yaz dinlenirken Eylül’ün koynunda
vakit tamamdý sanki
ve ben yalnýzlýðýmýn kozasýndan
anca çýkarýyordum baþýmý
sen ise bir incir yapraðýndaki týrtýl gibiydin
hiçbir þeyden habersiz
hayata ayný nefesi üflüyorduk ama
uçmasýný bir türlü beceremiyorduk iþte
ne istiyorum biliyormusun ?
bir gün ellerimiz kavuþtuðunda
kelebeðin kanatlarýndaki tüm renklerin tozunu
yüreðimize serpelim
ve bir þans daha verelim ikinci bahara
yorgun Yazlarý Eylül’e emanet etmeden
içine bir günlük sevmeleri deðil
mahþeri kalabalýk zamaný sýðdýralým
gündüzlerin vedasý kahretmeden içimizi
belki bir incir yapraðýndan
birlikte uçarýz sabaha
taze bir baharýn kekik kokularýnda
gencecik akþamlar çökmeden üzerimize


Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz
Sosyal Medyada Paylaşın: