BİLMİYORSUN

Pencereleri sensizliðe açýlan odamýn duvarlarýnda,
Resimlerden çaldýðým mutluluðu arýyorum,
Kaldýrýmlarý yeni döþenmiþ yollara býrakýyorum gözlerimi,
Ve umuda yükleniþi sorularýn utangaçlýðýnda,
Yüzümü kimlerden kaçýrýp,kimlerden saklýyorum,
Nereye koþsam sensizlik çarpýyor yüzüme tokat gibi,
Nereye varsan yanýndayým,yokluðunda,
Bir yaným hesap tutuyor yokluðuna,bir yaným kafa tutuyor zamana,
Bilmiyorsun...
Taþ sokaklarýn neresinde dursam,
Ya hayaline yakalanýyorum ya düþlerimden vuruluyorum.
Sokak lambalarýna sorgulanýyorum.
Yüreðimden kopup gelen cümleleri ceplerimden çýkarýp,savunma olarak sunuyorum.
Ne dursan duruyor zaman,ne koþsan koþuluyor,
Yalnýz ayakkabýlarým deðil yüreðim de parçalanýyor.
Bilmiyorsun...
Yokluðuna ne kadar yaralýysam hasretine de bir o kadar ayaktayým.
Med-cezir olup vuruyorum kýyýlara,yakamoz olup uykular býrakýyorum yataðýna.
Sabahlarýn puslu havasýnda aðlarýna takýlan yosun oluyorum.
Çýrpýndýkça sevgimi gönderiyorum sana,
Bilmiyorsun...
Düþünüyorum da; neler neler söyleyecekti oysa sana bendeki bu dilsizlik.
Ver elini, bir kez olsun ver de bitsin artýk bu belirsizlik..
29.09.2012 Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın: