Kitapların Arasında Kalmış Bir Gece Mektubu
Yok be gülüm
öyle uzaktan bakmakla her þey halledilemiyor
tam düzeldi
düzeliyor derken
bir yama daha yerinden sökülüyor benden habersizce
ve yine baþladýðým yere dönüyorum.
ne iðne! ne de yama iþe yarýyor
ikinci defa ayný yerden yama tutmaz bilirsin
neyin bedeli?
hangi günahýn kefaretidir bu?
.....susmuþ
duvarcý ustasý kendinden emin
her gün bir yenisini ekliyor
hayat denilen piramide
ve gözümde büyüyor yontulmamýþ taþlar!
taþý taþa vuruyorum kývýlcým çýkýyor
bir kývýlcýmla baþlayan ateþ büyüyor büyüyor
ateþ topuna dönüþtüðünde
tenim buz kesiyor.
ne üþüyorum, ne de yanabiliyorum
kendime sus kalýyorum.
bana ait her þeyi
yevmiyesiz hamal gibi geceye taþýsam
nasýrlanmýþ omuzlarýmla
gece sabah olmak bilmiyor
gündüze ayak bassam
kaldýrýmlar bana ait olmayan ayaklarýmýn altýndan kayýp gidiyor
çýkmaz sokaklar yine ad deðiþtirmiþ
mutluluðun adýný gelincik koysam olmuyor
papatya koysam yapraklarý yetmiyor
fal bakmaya
sonrasý olmuyor be gülüm olmuyor
hani derler ya doðuþtan þanslý olacaksýn
ben þahit olmadým ama doðru galiba
insan doðduðu gün kaderi de eline veriliyor
iþte öyle bir þey!
sana
bana
ona
kolay gibi gözüken hayat her gün bir acý doðuruyor
farkýnda mýsýn?
acýn büyüdükçe sende büyüyorsun
sen büyüdükçe acýn da büyüyor
ve tam üstesinden geldim dediðinde
içtiðin sigaranýn nikotini gibi üstüne siniyor
kýrklansan neye yarar
iki yakasýný bir araya getiremiyor
bir tas suda boðuluyor ölüyorsun sanki
tek dostum dediðin
kelimelerin yakasýndan tutsan elinde kalýyor sorgusuzca
seni terk ediyor.
sabah olunca canýn ayný yerden acýdýðýnda
susuyorsun
diþlerinin arasýna sýkýþtýrdýðýn acýn aðlamaya baþlýyor
oysa ki!
hepimiz ayný gökkubbenin altýnda nefes alýp veriyoruz
birbirine deðmeden.
hayatýn neresinden baþlarsan baþla hep maðlupsun
hayat senin bir adým önünde gidiyor yakalaman ne mümkün
sahip olamadýðýn mutluluðun ise
senden habersizce her gün yeni bir acýnýn koynuna giriyor
uyutmaya çalýþýyorsun
kirpikleri olmayan gözlerimi
biraz
az biraz uyutabilsem
senin görmediðin bir anda sülükler yapýþtýrabilsem
kangren olmuþ yaralarýma
o zaman caným daha az mý acýr ...
amannn ne olacak ki!
gelincik tarlasýnda
bir parçamýz olsa da
nereye gidersek gidelim bizimle gelecektir bizden habersizce
herkesin yarasý kendine büyük gelir derler ya?
bu kadar acýyla kaç parçaya bölebilirsin
sus öðrettiðin dilini
kaç parçaya bölebilirsin
ellerini
ayaklarýný
sana ait zannettiðin vücudunu
kaç parçaya bölebilirsin omuzlarýndaki yükü
seninse
silebilir misin parmak uçlarýndan kimliðini!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut turgay kılıçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.