Benim Kaderim

Ne diyordu Þair... ( kuru bir yaprak gibi eline düþtüm , istersen rüzgara salýver gitsin...)
Ben , Senin eline , dudaðýndan çýkacak bir çift sözüne düþtüm...
Sen , benim aklýma , sonra yüreðime , sonra ruhuma düþtün...
Uçurumun ucundayým ; Sevdamýn burçlarýndayým...
Biliyorum , dokunursan kahrolurum ;
Dokunmazsan ömrümün son demine kadar yanarým...
Benim , Sana diyecek ne bir sözüm var ,
Ne’de , beni Sana getirecek bir ümidim ;
Çünkü , Sen , Seninsin , ama ben , benim deðilim...
O tertemiz AÞK’ýna nasýl kýyarým...
Ben , benden ümidi olanlarýn , RAB’bim’den sonra ,
Yegane bekçisiyim...
Artýk fasýl bitti , yolum Levh-i mahfuzda çizilmiþ...
Sen , Hülya oldun , ben rüya gördüm ;
Ama hayra yormaya korktuðum ,
En güzel rüyayý gördüm...
Sen , benim için her zaman ,
Rüya Atlas’ýnýn ufkunda açan nadide bir çiçek olacaksýn ;
Sana dokunsam kýrýlýrsýn , baksam nazar ederim...
Bana kokun yeter , varlýðýn yeter , yüzünün gülmesi yeter...
Sen, kuru bir yaprak gibi , rüzgara salýversende beni ;
Ümidimi Sana zýrh yaparým ,
Ben buna acý demem mutluluk derim ,
Çünkü Seni mutlu görmeyi istemek , benim Kaderim...
Sosyal Medyada Paylaşın: