BENDEKİ İSTANBUL

Sen katran karasý hüznüm feryadým,
Yüzümde patlayan zalim tokadým,
Tükenmiþ umudum bitmiþ takadým,
Ýstanbul sen bana dertle karansýn…


Galata köprüsü ekmek balýksýn,
Dost akraba yaný selam salýksýn,
Ýlk defa bindiðim icar kayýksýn,
Ýstanbul sen bana beni soransýn…

Sirkeci Halkalý git gel trensin,
Çapa’ya uzanan acý sirensin,
Gülhane parkýnda fala girensin,
Ýstanbul sen bana yükü vuransýn…

Firari ömrümün pis han köþesi,
Kýrmýzý þarabýn ucuz þiþesi,
Ýlk kez kýz busesi tek aþk neþesi,
Ýstanbul sen bana sevda duransýn…

Çamlýca tepesi sessiz ormansýn,
Kemer gibi boðaz hafif dumansýn,
Öðrenci yurtlarý kanlý fermansýn,
Ýstanbul sen bana pusu kuransýn…

Camlý köþk Güngören küçük esnafsýn,
Siftahsýz kepenksin gariban safsýn,
Üç ayda iflassýn borçlu tarafsýn,
Ýstanbul sen bana dertler saransýn…

Üsküdar Selamsýz tek göz mekânsýn,
Yüreðimde ateþ canda al kansýn,
Katýksýz ekmeði aðza týkansýn,
Ýstanbul sen bana soðan yaransýn…

Ýlan sayfasýnda ekmeksin iþsin,
Kaldýrýmda sergi kitapsýn fiþsin,
Dertten sýkýntýdan sýkýlan diþsin
Ýstanbul sen bana demir buransýn…

Deðiþik kültürsün okuryazarsýn,
Yiðit canlarýma kanlý pazarsýn,
Mehmet’ime kurþun kanlý mezarsýn,
Ýstanbul sen bana afet kýransýn…

Cantekin unutmaz mazi o günler,
Acýyla yoðrulur suçsuz sürgünler,
Umudum dileðim güler üzgünler,
Ýstanbul sen bana yürek yoransýn…

Sosyal Medyada Paylaşın: