ANNEME ÖZLEM

Ay! Annem!
Bütün mavi renkleri toplayýp
Bir sonbahar seherinde veda edip gittin ebediyete.
Azrail mi kýskandý ne, bana sýmsýcak bakýþlarýný
Ben ise son defa doya doya bakamadým þefkat dolu gözlerinin içine.
Açmadýn göz kapaklarýný anne!
Mavi göklere kalktýn.
Beni zifiri karanlýklara terkedip, uçtun gittin bir daha dönmemecesine!..

Sana doyamadým annem!
Yoksa bana küs müsün?
Baðýþla beni ne olur seni üzdüm defalarca
Ve kalbine hasret hançerlerini sapladýðým halde hunharca.
Ama yine de sen merhametini esirgemedin benden.
Anne, o gecenin son gecen olduðunu bilsem uyur muydum hiç?
Ah annem!
Senin, mecbur ettiðim o uykusuz gecelerini nasýl geri verebilirim þimdi sana?

Cennete açýlan kapýmdýn sen, nasýl ulaþýrým þimdi ona?!
O kapým da kapandý, çekip gittin ay annem!
Bir eyvallah bile demeden,
Ben ne yaparým þimdi sensiz?
Son yaprak da düþtü ömür takviminden
Elimde olsaydý tutar saklardým,
Yemyeþil, hiç sararmayan bir ömür aðacý yapardým,
Senin ömür aðacýný.
Gençliðimi bahþiþ verirdim sana
Eðer ki, elimde olsaydý imkaným;
Canýna can kata bilseydim seni yaþatmak için.

Koltuðun boþ, yataðýn boþ þimdi
Duvarlar buz kesmiþ, üþüyorum...
Meðer; nefesin imiþ ýsýtan ruhumu
Aðustos’ta donmak oldu artýk benim kaderim.

Bundan sonra sensiz, sen olmadan ne ederim?
Nasýl yaþarým bu yalnýzlýðý?
Sen böyle yapmazdýn,
Bir hoþça kal demeden çekip gitmezdin.
Beni böyle yapayalnýz býrakýp da yüreðimi yakmazdýn.

Gözlerine son kez bakamamak yakýyor çiðerimi
Bak iþte tütsüsüz yanýyorum anne!
Mezarýna varýyorum,
Soðuk taþlar kucaklamýþ seni, kýskanýyorum
Kalk evimize gidelim anne, ne olursun yalvarýyorum.

Þimdi gökyüzü mavi gözlerinle daha mý güzel anne?
Yaðmurlar yaðarken mavi mavi yaðar mý?
Ben göklere, gökler bana aðlar mý?
Denizler mavisini alýr gider uzak adalara,
Ben yine bakarým sisli daðlara.


Kokun sinmiþtir diye giysilerini öpüyorum
Seni tekrar yaþamak için kokunu içiyorum.
Gül kokunu evde unutmuþsun
Dönecekmiþ gibi...
Beni mi avutuyorsun anne?
Bir daha seni ne zaman göreceðim?
Seni çok özlüyorum,
ölürsem özlemden öleceðim.
Beni de yanýna al, yine ninni çal uyut beni,
Bu dünyada kocadým,
Yeniden büyüt beni.

Aðrýyan yerlerine merhem olamadým
Tutmayan dizlerine güç olamadým
Elin,kolun olamadým .
Beni affet, affet anne
Sen bana hayat verdin,
Hayattan giderken yanýnda olamadým anne.

Bütün renkler siyaha dönüþtü gözlerimde
Dünyam karardý senin gidiþinle.
Bütün mavi renkleri topladýn gittin .
Gözlerin kýblem idi, kýblemi kaybettim anne!

Hatýrlýyor musun ?
Sana hep derdim:
- Anne gözlerin çok güzel, en çok gözlerini seviyorum, çünki orada vefa vardý, çünki orda dünya vardý. en çok ta gözlerini özlüyorum .
Sen benim ezel ve ebed sevgilimdin anne,
Þimdi Vefasýz dünyada sensiz, sessiz!..
Ve yapayalnýzým!..

Sosyal Medyada Paylaşın: