sisli bir akþam üstüydü, bulutlarýn buðusu göðsümün üstüne kadar inmiþ, parmak uçlarýma kadar, seni yaþýyordum. sesin tenimi okþuyordu. soðuk bir akþam üstüydü.
bedenim yorgun, ellerim korkak, yüreðim kýrgýn, ve bedenimde ölü bir serçenin çýðlýklarý, daha merhaba demeden, sesindeki buðuya, daha sevgilim demeden, göðsümdeki kurþuna, yenik düþüyordum.
rüzgarýn iniltisinde, ranzamýn ihanetine uðruyordum. sana ilk geliþimde, hayallerimden vuruluyordum. ufukta gri bir ihanet, ve yaþamak isterken sende, ilk adýmýmda sende ölüyordum. söyle þimdi, ben kalbinin neresindeyim.
soðuk bir sonbahar akþamý, terk edilmiþ bir þehirde, düþlerime seni sýralýyordum. düþlerim soðuk, bedenim zindan, ve ben, sende soluksuz, sende ýssýz, ve çöl, ve kurak, ve kirli, ve cinayet, ve zaman sýzdým. ama senden öte deðildim.
ve kanattýðým yaram, aldýðým her nefes, gittiðim her yer, yürüðüm yol, sustuðum ses, kapýmdaki gýcýrtý, pencereme konan kuþ, milyonlarca sendin. ve cinayet, ve ölüm,
söyle þimdi, ben kalbinin neresindeyim.
ibrahim dalkýlýç
03/11/2015 23:10 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.