Yandým der aþk uðruna dönerken pervaneler
Ruhunun kubbesinde sessiz bir naðme kaldý.
Nurlu parmaklar ile aþýndý gül daneler
Yaðlý ipte asýlmýþ mahzûn imame kaldý...
Göðsünde nurlu iman takva deðer fevkinde
Yok oldu tüm varlýklar gözde Beytullah kaldý
Kendinden geçti aþýk bir halkanýn peykinde
Özde terli bedeni sözde zikrûllah kaldý...
Tez eriþti seherler canlarýn meclisine
Yürek hala yanýyor halde maþallah kaldý
Þifalar sundu zikir bir garip dertlisine
Unutuldu kelâmlar dilde bir ALLAH kaldý....
Yunus Karaçöp
yudumyunus
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.