Cebrail havan
Bir adým gelene, on adým gelir,
Dost için kendini, yorar Cebrail.
Her zaman verdiði, sözünde kalýr,
Bu yüzden gönlüme, girer Cebrail.
Sohbetin ederken, güleçtir yüzü,
Kara Bayram oðlu, Memetten özü,
Bonkörlüðü sever, çok boldur gözü,
Neyi var neyi yok, serer Cebrail.
Güzel mesleði var, çatý ustasý,
Yoðun iþleriyle, geçer haftasý,
Çaðýr yine olur, gönül postasý,
Bekletmeden verir, karar Cebrail.
Adamýn hasýný, bulmuþsun dilek,
Gönlüne yakýþan, ipekten yelek,
Bir yanlýþý varsa, söyle’de bilek,
Dertli olsan derman, arar Cebrail.
Gördüðüm saygýnýn, tabiri haktýr,
Mülayim insandýr, kibiri yoktur,
Büyüðüne karþý, hörmeti çoktur,
Gerçekten hal hatýr, sorar Cebrail.
Cezvanur ablanýn, esmer gülüdür,
Yaþama aldýðý nefes yelidir,
Herdem,hem ayaðý, hem’de elidir,
Ana kalbinde taht, kurar Cebrail.
Vefalý yüreði, olmasýn talan,
Þahin’im’ der asla, söylemem yalan,
Paþa gibi insan, ne deyim kalan,
Dost olan herkese, yarar Cebrail.
Almanya
Ali Þahin (Elbistanlý)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alişahin Aziz oğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.