Bir zamanlar seni sevdiðini sandýðýn bir insanýn arkasýndan bakakalmak, kaldýðýn yerden bakmak öyle bir acý ki. Çünkü anladým ki; hayat bir insana dolu dolu mutluluklar sunmuyor hiç bir zaman ve acý var oluyor. Acýdan korkmuyorum, sadece dik duruyorum.
Kendimden bahsediyorum. Ardýndan toplamaya çalýþtýðým zamanlardan. Aslýnda bakarsan; insanýn acýsýný kendinden baþkasý anlamýyor. Ama bekliyor iþte. Bir gün yaslanacaðý bir omuz, bakarak içindekileri haykýracaðý bir çift göze ihtiyaç duymuyor deðil.
Þu aralar yaptýðým en büyük þey, sabýrla beklemek.
Sonrasý uzun uzun susmalar...
Fatih Ömür
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatih Ömür Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.