Son Komparsita

Yalnýzlýk
gizli aþýðýn
kara sevdalýn
tek yastýklý yataðýnýn ’ matemi ’ olmuþtur atýk

ne onsuz yaþayabilirsin
ne de terk edebilirsin

her gece olduðu gibi
bu gece son der
yemini bozarsýn
yarýn gece
bir yemin daha bozar
bir gece daha son dersin
ellerinden tutup içeri alýrsýn
aþýðýný

kendine yenilirsin her defasýnda
susarsýn
býkýp usanmadan

alýþkanlýðýn olur
geceye gelinlik gibi giydirirsin
baþýnda ne duvaðý vardýr
ne de ellerinde çiçekleri

bir baþýna kaldýðýnda
perdelerini çekersin pencerenin
bir mum yakar
ayný heyecanla kendini hazýrlar
kollarýna býrakýrsýn sorgusuzca
susamýþ bedenini...

gözlerinde ki bekleyiþ sona erer

yüreðinde düne ait
sancýlarýn
duygularýn
fýrtýnaya tutulmuþ gibi
savrulur seninle birlikte
yakala yakalayabilirsen...

gece
son komparsitayý çalmaya baþladýðýnda
unuttum dediðin
ne varsa sýraya girer
yalnýzlýðýnýn zifaf odasýnda

geçmiþin gibi
tül perdelerinin ardýna saklansan da
dilinin ucundan dökülenleri
saklayamaz
keþkelerin
her gece misafirin olur.

dudaklarýnla seviþen sigaran gibi
yalnýzlýðýn gibi

tutkusuz
tutuksuz
yaþanmaz demiþtin yaaa
gözlerimin içine baka baka

oysa ki!
sen tutkunun
tutukluðun ne olduðunu
ruhuma misafir olup
bende gör
bende yaþa
ayaklarýn yerden kesildiðinde
pelesenk olmuþ kelimelerini bir kenara býrak
kendinle yüzleþ
yüzleþ diyorum sanrýsýz

sahi sen
yalnýzlýðýn en güzel yaný nedir bilir misin...
.
.
.
katilinin koynunda sabahlarsýn her gece
istesen de
istemesen de...
Sosyal Medyada Paylaşın: