AYAZ YEMİŞ TOMURCUK

Balkonda yeni yetme bir çocuk,
Daha tomurcuk…
Aþkýn gözyaþlarý dizginsiz,
Al yanaklarda boncuk boncuk…
Salýncak olmuþ alt çene,
Dudaklarda dokuz þiddetinde deprem…
Alev alev,
Dilinden düþen her sözcük…
“Sen yýlansýn bir yýlan!
Aþkýn yalan!
Bana yapýlýr mýydý bu?
Yapýlýr mýydý bana ulan?”

Saç baþ daðýnýk,
Belli ki baðrý yanýk…
Küçücük elleri yumruk yumruk,
Öfkeyle iniyor masaya…
Sözcükler yine alev alev,
Bir arada tehdit ve buyruk…
Karþýsýnda kimse yok sandalye boþ,
Tomurcuk ihanetten sarhoþ,
“Sen yýlansýn bir yýlan!
Aþkýn yalan!
Sevdan yalan!
Ýnsan kýlýðýna bürünme!
Git, gözüme görünme!
Bana yapýlýr mýydý bu?
Yapýlýr mýydý bana ulan?”

Geçmiþti kendinden,
Titriyordu sinirinden derdinden…
Bir hoþ oldu þair yüreðim,
Fýrlayacak sandým yerinden…
Avuçladým gözyaþlarýmý sessiz sessiz,
Ayrýldým balkondan nefessiz,
Haberi bile olmadý benden…

Sosyal Medyada Paylaşın: