Sen; Öyle zor zamanda býraktýn ki beni, Baharým kýþa dönerken, Gözümün feri sönerken… Ecel kapýmý çalýp ta, Can bedenden çýkarken...
Sen; Öyle zor yerde býraktýn ki beni, Toprak kollarýný açarken, Soðuk mezar gel derken, Kor ateþler beni beklerken. Ve benim en çok, Sana ihtiyacým varken...
Sen; Öyle çok acýttýn ki bendeki caný, Arkamdan hançerlerken, Düþtüðümde gülerken, Artýk sevmediðini söylerken, Gözümün içine baka baka, Baþkalarýný severken...
Ah sevgili ah; Öyle büyük bir hýzla düþtün ki gözümden, Gayrý sen ne yerinden kalkarsýn, Ne de bundan böyle bana yarsýn, Artýk ne aklýmda varsýn, Ne de gönlüme sultansýn. Þeytana cennet ne kadar uzaksa, Ýnan sen de bana, Bir o kadar uzaksýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.