Bir gölgeymiþ korktuðum sakýndýðým Bir gece yarýsý ayak sesleriyle ürperdiðim Karanlýkta nefes nefese kalmýþým gölgeden kaçarken Bir zaman sonra farketmiþim Gölge benmiþim meðer Karanlýklara gizlenmiþ duygularým Saklamýþým sakýnmýþým kimselerden Bazen iyilik olmuþum bazen kötülük Ben neymiþim meðer Gölgemden bile korkar olmuþum Zulm etmiþim meðer haksýz yere Ýyilik etmiþim hak etmeyenlere Vicdanýmla yüzleþmemiþim uzun bir süre Korktuðum gölge meðer vicdanýmmýþ benim Küçük mutluluklarla mutlu olmayý bilmemiþim Hep fazlasýný istemiþim yetinmemiþim Ýyiyi kötüye ezdirmiþim bilmeden Uzaklaþmýþým merhametten duygularýmdan Gözyaþlarýmla beraber Vicdanýmla yüzleþirken buluverdim kendimi Sordum sorguladým hatalarýmla beni Bir gölge beni kendime getirdi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
tayfun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.