Hangi Taşı Kaldırsam Altında Hüzün

Ýçimden hangi taþý kaldýrsam altýnda hüzün
bir kuþ yeniden hatýrlatabilir mi unutulmuþ bir göðü

kucaðýnda yýldýzlar taþýyan bir çocuktum o zamanlar
henüz bilmiyordum
okyanus diplerindeki suyun bile vurulduðunu
içindeki yaradan

ezgilerini yitirmemiþti çingene çocuklarý
silinip gitmemiþti dilimizden türküler
mezarlara dönüþmemiþti binalar
þehirlerin orta yerlerinde

sevdalar sessizce uzaklaþýp gitmemiþti
güvercin renkli avlulardan

böylece bir hayat gelip geçti dýþýmýzdan
evet tamamen bizim dýþýmýzdan
derin kuyularda döllenirken su
kendi kendine

sonra aðzýnýn içinde ýslak bir ürperti
uzun uzadýya rüzgarlar gönderdin bana
harlansýn diye ateþ
yýrtýlsýn diye gül yapraðý

sonrasý geceler içinde
çýrýlçýplak bir sýzý
sonrasý
üzerime kapanan içimin aðýr demir kapýlarý

sesini duymak çocukluðuna göç ediþi gibiydi insanýn
sesin aðýr aðýr esen rüzgarlar gibi
bilinç altýma iþleyen

biraz direniþ
biraz devrim
çok ýssýz
çok duraðan
ve mutlaka savunmasýz
geçersem eðer sesinin kýyýlarýndan

yaþamak diyorum
yarým yamalak
bir gelincik sapý kadar kýrýlgan

Ýçimden hangi taþý kaldýrsam altýnda hüzün

yok unutmadým
hala iki elim aþkta

ve sesin
hala serseri bir deniz gibi büyüyor þuramda...






















M.Akyýldýz


Sosyal Medyada Paylaşın: