KÜSMEYECEĞİM

Kimselere söylemeyeceðim aðaçlarýn sýrrýný
Yapraklarýn rüzgarlara küstüðü mevsimleri anlatmayacaðým
Boþlukta açan güllerin kokularýný býraktým karakol sabahlarýna
Çýðlýklardan sorumlu tutmadým siyahý
Demirlerden çalmadým kurþunlarýn soðukluðunu
Göðün teriyle açýða çýkan beyazýn yokluðunu
Yurtsuz býrakmadým kent kuyruklarýnda
Þafaðýna küskün nesneleri þiir diye taþýmadým dizelerime
Unutamadým dizelerimde uyumadýðým þiir dostlarýmý
Ayaklarýmla yürüyen ayaklardan kaçýyorum þimdi
Ölüm kadar yaþlý buluyorum sessizliði
Sözcüklerle kanayan bir dilin rengini fýsýldýyorum geceye
Sarýda unutulan bir ýþýðýn mutsuzluðunu býrakýyorum uçurumlara
Suya yazar gibi kýrmýzý da solan rengin adýný unutuyorum
Küsmüyorum siyaha gece kardeþimdir hala
Koþmuyorum kokusu olmayan güllere
Her nesneye babadan kalma bir ad koymuyorum
Yenilmedim yenilmeyeceðim
Kýrmýzý da solan rengin adýný vermeyeceðim
Sosyal Medyada Paylaşın: