Belki... Belki diyordum Masumca ümit ediyordum Çile ve cefa için sabredip bekliyordum Düþlerin, hülyalarýn insicamýnda nefesleniyordum Zor ve meþakkatli bir hayattý, þans çok uzaktý biliyordum Ama yine de nasibin, azmin, samimiyetin, vecdin umuduyla yaþýyordum Kim ne derse desin yýlmýyordum, demek ki takdir böyleymiþ diye sessizce serinliyordum
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.