soðuk bir sonbahar akþamýydý yine aklýmda sen yine yüreðim sana hasret ve yine týka basa özlem doluyum
sokaklar rüzgarýn sesine teslim kaldýrýmlara düþen bir yýldýz oluyorsun sonra sonra bir bulut sonra bir yaðmur damlasý ve bardaktan boþalýrcasýna yanaklarýma yaðýyorsun
yüreðime tuttuðum günlük notlarýma yazýyorum seni cümleler kýyafetsiz kalýyor seni anlatmaya seni yazmaya, seni okumaya ve seni sevmeye yetmiyorum
saatler ölüme ayarlanmýþ gibi bir mezar taþýna doðru ilerliyordum mezar taþýnýn soðukluðu ve topraðýn susuzluðu ve içimin soðukluðu senden geriye kalan bir ölüm oluyordum ölüm gibi üþüyordum
el ayak buz kesmiþ, soðuk bir yalnýzlýktayým lal bir duvara çeltikler atmýþ yanlýzlýðým ilkbaharý arar gibi bir serçenin ürkekliðinde firari oluyorsun yalnýzlýðýmda
ibrahim dalkýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.