Son Söz

kýrmýzýya kapýlýp küçüldüðünde
bir pencerenin önünden geçen
ve sonra rastlantýsal doruðun mutluluðundan
sevinçler devþiren bir bakýþtan fazlasýna sahip deðilim
ne kadar sýcak olursa olsun
kurtaramadým kendimi üþümekten

o yolun sonu nereye varýr
deðiþmek istediðimizden bahsedip
etrafýmýzý kuþatan aynalardan
medet ummak gerçek bir mucizeydi
fundalýklar
üstümüzden geçerek olgunlaþmayý bekliyordu

hiç bir þey ölü dudaklarýný kýpýrdatan yýldýzlar kadar sonsuz deðil
konuþmalarýn ve dertleþmelerin uzayan faslý
ve bazen uykumuza karýþan nehirlerin
bilinenlerden daha basit olmasýndan korkuyorduk
bilge çiçek göðe ulaþýnca yoruluyordu

geri dönüp büyü dolu kalbimize sýðýndýk
nefes aldýkça küçülen mavi çýkmazlarýn
mavi hayallerle büyüdüðünü görünce
uyanmak istemedik tatlý uykumuzdan

deðersiz kuruyan yaprak
yeþil saçlarýyla yeni mevsimlere umut baðlýyor
iþte burada düðümleniyordu öz
burada yeþerip
burada kayboluyordu son söz.









Sosyal Medyada Paylaşın: