sokaðýn eli yüzü yunmuþ olsa da kahýr yüklü insan sýfatlarý geçer her gün ayný saatte
umut taþlarý eksilir arada bir yanan lambada kesik bir ýþýk saçar ayak önlerine
ve hep ayný düþünceye ütüsüz bir o kadarda çaresizliðe yamanmýþ insan yüzleri bunlar acý kýzgýn yað emsali, dön dönebildiðin kadar kýpkýrmýzý
sahi kahkahlarýn getirisinde olan o gülüþlere nereye kayýp oldu baktýkça etrafa rol kesen duygu dilencilerinin ver veren mendili yerlerde.
anki kendi içinde bunamýþ renklerin cümlesi olanca siyaha gelip, geldiði kadar sývýþmýþta
ben mi? penceremin önünde gülüþün seyrini nimet sayan bu gün dünün hayrýna yaþamakta bir hayli zor olduðunu kabul edemeyiþimdeyim
hým sanýrým mevsimsel hüznü týrtýklayan bir olguda olabilmenin zahmetine girmenin vakti ve zamaný her gülüþ sahibinin veli nimeti bana ne oluyor ki....:)))) 29-10-2015 ist
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.