HÜZNÜM EŞ ANLAMLI ÖMRÜMDE
Sitemler ettin seven yüreðe
Seninle gülen seninle aðlayan
Bu yürek kimin öylece kanan
Ne zaman bitecek bu suskunluk
Zifiri kýyýlarýmýn bir yaný zehir
Gözlerim yalnýzlýðýn hüzün fýrtýnasýnda
Büyülü kýzýllýðýyla þafak sökerken
Kýrýk bir plaðýn hüzünlü naðmelerinde
Hüzün sürgün etmiþ sevgiyi de mutluluðu da bana
Kalbimde ki kýrýlmýþ kristal parçacýklarýný topla
Gri gözyaþlarým akarken
Sen gül eðlen oyna
Yaðmurlarda bir gün diner ölür sonunda
Tükenen gecenin sönen yýldýzlarýnda
Hüznüm akar yanan mumlarda
Hazýrým ben kaderimi yaþamaya
Ruhum tenimden süzülürken
Karýþýr hüznüm kanýma
Masamda duran solgun güllere
Bak yine þiirler düþtü Solgun harflerin arasýna
Harabeye dönen gönlümde özlemin yanýyor baðrýmda
Bir uðultu ormaný gibi gömüldüm sessizliðe
Þimdi hüzün ayazda kavrulmuþ gibi düþtü yüreðime
Sarhoþluk çöktü gönlüme
Bu kadar kiracýyken acýya
Gözümdeki yaþlar haykýrýyor ya
Var mý vaktin bir kez sarýlmaya
Yine kýsýldý ufuklarda akþamýn güneþi
Þimdi semazenler dönüyor yalnýzlýðýmda
Yeryüzü gökyüzü avutamýyor yalnýzlýðýmý
Sensizken buralarda
Yokluðun alnýmdan öpüyor tüm yaþanmýþlýklarda
Karanlýklar kepenk kapadý yalnýzlýðýma
Yaþýyorum seni yazýlamayacak sözcüklerin içinde
Bütün yapraklar soluk
Kim dinler ki kalbimin kýrýk sesini
Güz gülleri açarken gamzelerimde
Hüzünlü bir þarký çaldý yalnýzlýðýma
Hüzün vardý atýþýnda
Yarým bardak tutarýnda nefes alan yüreðimde
Dudaklarým raký kadehinde
Oltana takýldý yalnýzlýðým balýk yerine
Sigaram bile intihar ediyor titreyen ellerimde
Sormayýn saati yalnýzlýðýma çeyrek geçerken
Ýnce bir acýdan ince bir hüzüne rehinli yüreðimde
Gamzelerime doldurduðum çaresiz hüzünlerimi
Geceyle gündüz arasýna sýkýþtýrdým çýðlýðýmý
Kalemim düþtü titrek ellerimde
Son çýðlýðým dý son nefesimde bitti
SERAP EVREN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.