Yüzümü kesen bakýþýn keskinliðiydi çocukluðumdan geçen babamýn yorgun sesi mantarlý týrnaklarýnda bir dünya acý taþýrdý babam susunca ölürdüm çocuk kalýrdým konuþunca
ve her yaðmur yaðdýðýnda çobanlýk abasýný geçirip sýrtýma bozkýrýn sarý okyanusunda hayallere dalardý bir bulutun peþine takýlarak yakarak varlýðýndan zulmün tozunu gözüne kaçan aþkla bakardý
gün ýþýðý çiy tanesi ve veremli þarkýlarýn uðrak hüznün muðlak olduðu Dicle’nin haykýrýþlarýna nefes olurken bedeni kör bir mayýsýn kýyamet sabahýnda takýp eline kelepçeleri götürdüler ve ben hep çocuk kaldým böyle yüzümde gülüþü yüreðimden sevgi tohumlarýný kuruttular
hayatla sürekli çatýþarak ama yarýna hep umutla bakarak boy verdim ömrümden gün almadan yedi yaþýnda kalarak
iþte o zamanlar baðrýmda yeþil bir aðrý soluðumda karanlýk bir rüzgar bir yandan sarýþýn çocukluðumu toplayýp diðer yandan kýrlangýçlarla söyleþirdim heybemde biriktirdiðim gökkuþaðý ile cebimde kayýþý yýrtýk saatimin an donduran tik tak sesleriyle büyürdüm büyürdüm büyürdüm hiç yaþ almadan
sedef bir gökyüzü altýnda çevgeninde pörsük kesiklerle ihtiyar bir yolu arþýnlayarak sol kaburgamdan sýzan acýya doðru yön alýrken çýkýnýma tatlý bir tebessüm boynuma yadigar muskasýný takardý annem
ben adý güzel bahtý çirkin sýrtýnda aþk kamburu tüm mecralarda dili kayýp durmadan dost hançerlerini sayýp diz çöküyorum önünde tanrým
adým Barýþ dilimde keskin bir haykýrýþ öl beni bitsin bu zamansýz baþkaldýrýþ Sosyal Medyada Paylaşın:
lirikyalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.