Tenler Ölmeden

Meziyet kurudu, maharet kýsýr,
Göze gece indi akþam olmadan.
Sar beni sonsuzluk, varlýðým piþir,
Ölçüsüz mizana akýp dolmadan.

Zerrenin sýrrýnda hep acze düþtüm,
Buluta can veren hikmete þaþtým,
Noktada mýhlanýp menziller aþtým,
Dökülen yapraklar dalda solmadan

Gel gitler içinde zaman kývrandý,
Dakikalar dondu, anlar davrandý,
Ruhum görünmeyen yerden kavrandý,
Hýrçýnlýk kabarýp saçým yolmadan.

Anlamaz idrakin sýnýrý konmuþ,
Açan bir tek gülle neleri sunmuþ,
Tevekkül sabýrla, Kevser’den yunmuþ,
Yitikler doðmadan çaðý bulmadan.

Perdeler iç içe çekilmiþ dünden,
Aklýn kýskacýdýr dökülen günden,
Nasýlsa baþlýyor bitince sondan,
Varýr mý farkýna tenler ölmeden?..

Sosyal Medyada Paylaşın: