Lahzalara bölündü hayatým,
Her parçada bir iz býraktým;
Eridi sermayem tükendi ömrüm
Gelen kýþ nasýl dayansýn kemiklerim;
Dürüldü kitabým baharda görülsün hesabým!...
Tomurcukla açýldý çiçeklerle þahlandý,
Kara topraðýn karnýndan zorlanarak haykýrdý
Hayat çizgisinde göz kýrptý, ölüme aþýktý;
Aþkýndan lime lime olup tespih gibi ipe dizildi
Bir an evvel alýp anamýn kucaðýna býrakýn beni!...
Yaþamadým ki hiç, öldüm mü ben þimdi,
Yaþamayan birine ölüm fermaný verilir mi,
Haremiler kuþatmýþ þu koca evreni,
Konmadan göçer miyim ne çalar bu bam teli;
Azrail kapýda, eðlendirdi durdu bu emeller beni!...
27.10.2015/21.16/Çamlýca-Ýst/Erol Kekeç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.