DALGIN ÖLÜ (1)

Bir selvinin gölgesinde,
Boylu boyunca, uzanmýþ yatarken.
Tanýmadýðým iki insan gelmiþti.
Saat dokuz ve on arasýydý,
Günün ilk ýþýklarýnýn sýcaklýðý,
Vururken kabrimin üstüne.

Bir genç kýz ve delikanlý idi bunlar,
Kendi aralarýnda konuþuyorlardý.
Ýki sevdalýya benziyorlardý,
Merak ettim sabahýn köründe,
Ne iþiniz var burada diyecek oldum,
Kabirler bahçesinde,
Kabrimin baþ ucunda.

Belliki bu gün okula gitmiyeceklerdi,
Kesin iki kaçak öðrenciydi bunlar.
Genç kýzýn gözleri takýldý,
Öbek öbek kabarýk, topraðýmýn üzerindeki,
Rengarenk açmýþ kýr çiçeklerine,
Delikanlý kýrmýzý lalelerden bir demet,
Genç kýz ise beyaz zambaklarýmý yoldu.
Benden izin alamaya gerek duymadan,
Birer demet yaptýlar kendilerine.

Ýster istemez derin bir off çektim,
Nedenmi diyeceksiniz söyliyeyim,
Mor menekþelerime dokunmadýlar da ondan.
Ben çok severim mor menekþeleri,
Ýyi güzelde buna ramen çok sinirlendim,
Haklarý yoktu kabrimin üzerinde açan,
Kýr çiçeklerimi yolmalarýna.
Ýnanýn yerimde zor duruyordum,
Yalvarýp yakarmak gelmiþti,
O’anda nedense içimden,
Sesimi duyuramadým bir türlü,
Çaresiz kaldým elimden birþey gelmiyordu,
Ýnanýn o anda öldüðümü unutmuþtum.
(1) : Bölüm sonu
Harun Mutlu CIVANOÐLU
Gönen-BALIKESÝR
(11) : Doða ve ölüm temalarýný iþleyen þair
Sosyal Medyada Paylaşın: