====MAHPUS====
Hep öðleden sonralarý düþerdi güneþ
Hücresinin penceresinden
Her gördüðünde coþkulanýrdý
Sevinirdi yürekten
Yazýn göremezdi hiç
Tam tepeden geçtiðinden
Kýþýnsa
Öðleden sonra iki saat girerdi
Süzülerek sessizce
O yirmi santimetre karelik pencereden
Ýyice güneye yattýðýndan
Ýstemezdi yazýn gelmesini hiç
Hep güneþi özlerdi
Yaz boyu
Acýlarý depreþir
Yüreðindeki dertleri artardý
Güneþsiz günlerinde
koyu koyu
Duvarlara yazardý acýlarýný hep
Kederinden
Dördü de kaplýydý yazýlarla
Boydan boya
Dolu dolu
Kýzardý kötü talihine hep
Yine yazardý içten içten
Söverek küfrederek
“imanýna,allahýna
kitabýna senin kör talih”
Diye diye okurdu
Gelmiþine geçmiþine
Yürekten hissederek
Kýzardý kendine üstelik
“Ulan eþek kafalý adam
aptalsýn budalasýn manyaksýn
beþ para bile etmezsin”
Diyerek
Hep öðleden sonra düþerdi güneþ
Hücresinin penceresinden
Önce baþýný tutardý
O incecik ýþýk kümesine
“Aklým baþýma gelsin” derdi
“Beynine tükürdüðüm akýlsýz baþým
Ulan ne diye uydun þeytana, ne diye
Zaptetmedin tetiði çeken parmaðýný
Ne diye
Ne diye
Ne diye eþþoðlu eþþek” diyerek
Sonra göðsünü tutardý
“Kalbim ýsýnsýn yansýn alev alsýn
Bu yirmi sene nasýl geçer unutsun varsýn”
Sonrada ayaklarýný
Uyuþan ayaklarýný tutardý
Sabah akþam oturmaktan hareketsiz duran
Bazen takýlýr kalýrdý gözleri duvarlara
Dalar giderdi sessizce
Yanarak
Ýçin için aðlayarak
Yüreðini gizli gizli daðlayarak
Bakardý yazdýklarýna
O günleri anýmsayarak
Sonra baþýný
Ýki elinin arsýna alýr düþünürdü uzun uzun
Dalar giderdi gözleri derinlere
Kaskatý kalýrdý hiç hareketsiz
Uzun saatler öyle kendince
Ta ki kaybolana kadar güneþ
O demir parmaklý küçük pencerede
Hep öðleden sonra düþerdi güneþ
Hücresinin penceresinden
Acýlarý azalýrdý biraz her gördüðünde
Düþlerdi bir gün
Bu dört duvarýn arasýndan çýkmayý
Dýþarýda gibi hissederdi kendini
Ýþte o zaman
Mutlanýrdý yüzü
Gülümserdi
Sonra aniden kendine gelir
Cereyan çarpmýþ gibi titrerdi
Çalýþmazdý iþte o zaman beyni
Kendini çarmýha gerilmiþ gibi hissederdi
Kaybolmuþ
Yitmiþ
Yok olmuþ gibi
Gözleri dolardý birden
Aðlardý
Hýçkýra hýçkýra hemde
Ýþte o anda
Sesini bütün hapishane duyardý
Yürekleri parçalanýrdý
Üzüntüyle yalnýzca dinlerlerdi
Sonra küfürler baþlardý birden
En kötüleri dökülürdü dudaklarýndan
Anasýný avradýný kýzýný kýsraðýný
Birer birer sayar
Sýralardý
“Ah ulan ah anne ah ulan ah
Nerden verdin o silahý elime”
Kýzardý iþte
Kýzardý o silahý verdiði için annesine
Kýzardý kendi kendine
Sonra bir film þeridi gibi aklýndan geçerdi
Yaþadýklarý sýra sýra
Anýmsardý gün gibi
Mosmor olurdu yüzü
Kararýrdý koyu kahve gözleri
Hep öðleden sonra güneþ düþerdi hücresine
Biraz donuk
Ve birazda
Gölgeli gölgeli
Acýnýn yüreðine düþtüðü gibi
Hep öðleden sonra düþerdi güneþ
Hücresinin penceresinden
Hep o içli içli
Güneþin düþmesini beklerdi
Bulutlu olduðu zamansa hava
Darýlýr içine kapanýr
Boynunu büker küserdi
Ve düþlerdi o kara günü hep
En çok da evvelini
Neden satmýþtý kardeþi
Babasýnýn ölümünden sonra
Bu daðdan inmeye o yeri
Satmýþtý iþte
Okuyup gitmiþti ya
“Ýhtiyacým yok bakamam”
Diyerek þehre
Önceleri iyiydi komþuluðu daðdan inmeyle
Ýþleyip duruyorlardý bahçelerini
Her türlü sebze meyve yetiþtiriyorlardý
Birbirlerine zarar vermeden sessizce
Ama bir gün
Çalmaya baþladýðýný fark etti
Karýþ karýþ topraðýný daðdan inmenin
Her sürmede çapalamada
Bir karýþ çekiyordu sessizce
Daðdan inme kendi tarafýna
Söyledi birkaç defa
Aldýrmadý adam
Kendine çok güveniyordu
Izbandut gibiydi ya
Sustu bir süre
Kanun var devlet var dedi
Kýþa bakarýz çaresine öyle
Kendi kendine
Ama azdý adam
Karýsýna musallat olmaya baþladý
Gizliden gizliye
Gözleri dönüyordu seyrettikçe neclayý
Fasulye kargýlarýnýn arasýndan sinsice
Necla da yamuluyordu sanki adama
Beðenildiðini öyle
Bir baþka erkek tarafýndan
Hissettikçe
Hep öðleden sonra düþerdi güneþ
Hücresinin penceresinden
O böyle geçmiþi sessiz sessiz
Ýçi ezilerek düþündükçe
“Sütü bozukmuþ” derdi hep
“sütü bozukmuþ iþte her ikisinin de”
O gün olmasaydý diye düþünürdü
Erken dönmeseydi pazardan
Yakalamasaydý onlarý
Saman çuvallarýnýn üzerinde üst üste
Aklý uçuvermiþti baþýndan
Babasýndan kalma annesinin ona verdiði silahý
Çekivermiþti birden belinden
Her ikisini de vurmuþtu iþte
O çýlgýnlýkla alýnlarýnýn tam ortasýndan
Sonrasý malum
Tutup götürmüþlerdi hakimin huzuruna
Kaçamamýþtý kanundan
Ama
Bir türlü içine sindirememiþti mahpusluðu
Hep piþmandý
Ama hep piþmandý
Ýki soysuzu boþu boþuna vurduðundan
Deðermiydi diye düþünürdü hep
“Deðermiydi hiç
Bahçeyi satardým
Karýmý da boþayýp baþýmdan atardým”
Ýþte bunun için yanar dururdu hep
Aðlardý için için
Piþman olurdu yaptýðýndan
Acýlarýný hep güneþle paylaþýrdý
Ona anlatýrdý derdini
Onunla konuþur onunla söyleþir
Onunla bölüþürdü piþmanlýklarýný
Her yaz geliþinde
Kýþý özleyerek
Güneþi bekleyerek özlerdi
Öyle sessiz sessiz beklerdi
Kýþýn gelmesini
Hep öðleden sonra düþerdi güneþ
Hücresinin penceresinden
Hep öðleden sonra düþerdi
Hüzmeli hüzmeli
Hep öðleden sonra düþerdi güneþ
Hücrenin penceresinden
O sene bir türlü kýþ gelmedi
Sanki uzamýþtý yaz
Daha beþ sene olmuþtu mahpus düþeli
On beþ sene daha diyordu
“On beþ sene daha nasýl geçecek
Birde güneþte gelmiyor artýk
Dayanma gücüm bitti bitecek”
O gün çok özlemiþti güneþi
Önce bütün duvarlardaki yazýlarý okudu bir bir
Sonra kýzdý
Baðýrdý çaðýrdý
Her þeyin anasýna avradýna sövdü küfretti
Bütün hapishaneyi ayaða kaldýrdý feryatlarýyla
Aðladý
Aðladý
Aðladý
Sanki yüreði parçalanmýþtý hýçkýrmaktan
Bütün koðuþlar susmuþtu
Onun aðýtlarýný dinlemiþlerdi saatlerce
Kötü talihine yakarmalarýný
Sonra susuverdi birden sesi
Ýnlemeleri bitiverdi
“yoruldu” dediler diðer hücredekiler
“yoruldu bayýlýp attý kendini”
Oysa hiçte öyle deðildi
Sabahleyin yemek getiren gardiyanlar
Ýçerden ses gelmeyince
Açtýlar hücrenin kilitlerini
Þaþýrdýlar
O güneþi beklediði pencerenin demirinde buldular
Asýlý cesedini
Yazýk dedi baþ gardiyan
“içli adamdý
bir türlü
aldatýlmýþlýðý ve mahpusluðu
içine sindiremedi
sindiremedi iþte” dedi
Henüz daha soðumadan cesedi
Hüsnü Sönmezer 18.ekim.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.