Saat gecenin bir vakti El ayak çekildi ortalýktan Zifiri karanlýk çökmüþtü kuytu köþelere.
Bir bebek sesi geliyordu sessizliðin derinliklerinden, Ay bulutlarý yýrtarcasýna ýþýðýný yansýtýyordu gökyüzünden.
Sevda’lar çoktan dalmýþtý derin uykulara , Bir yerlerde bombalar patlýyor Yine analar aðlýyordu.
Ýþte o an çocukluðumu hatýrladým Hiroþimaya atýlan bombalar Geldi aklýma, Vietnam savaþýný hatýrladým Kahrolsun Amerika diyen çocuklar gelir gözümün önüne.
Neden? hep aðlýyor analar Çýkarlar uðruna bitmiyor savaþlar. Hani hepimiz Tanrý’nýn çocuklarýydýk, Hepimiz kardeþ deðilmiydik Bizleri yaradan Savaþalým diye’mi yarattý?.....
Kahrolsun böyle bir düzen...
27.10.2015 @makedonyalýþair
Sosyal Medyada Paylaşın:
Makedonyalı Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.