SEN NASIL BİR YARASIN?

Her alev zamanla külleniyor,
Her fýrtýna diniyor.
Her rüya, söken þafak ile bitiyor,
Gün geliyor yalnýzlýk dahi insandan sýkýlýp gidiyor.
Býçaktan yaralayýcý sözler unutulup,
Hiç tanýnmayan eller,
Kurtarýcý olarak tutuluyor.
Sicim gibi yaðan yaðmurlar bile þiddetini yitiriyor,
Öldürmeyen her yara, bir þekilde iyileþiyor...

Ya sen sevgili;
Peki, sen neden hiç küllenmiyorsun,
Niçin kasýp kavurunca dinmiyorsun,
Kaç güneþ doðdu geceme,
Kaç gece teslim oldu sabaha,
Neden bu rüyadan uyandýrmýyorsun?
Ya da ben sevgili;
Neden,
Kendimden dahi sýkýlan þu yalnýzlýðýmdan,
Bir türlü kurtulamýyorum,
Yaralayýcý sözlerini unutup,
Baþka bir ele tutunamýyorum,

Söyle sevgili söyle;
Madem öldürmüyorsun,
Neden güldürmüyorsun?
Nasýl bir yarasýn ki,
Kabuk baðlamak bir yana,
Her gün daha çok,
Hep daha çok kanýyorsun,
Nasýl bir yarasýn ki,
Bir türlü iyileþmiyorsun?

Sevimsiz Þiirler Kitabýmdan...
Sosyal Medyada Paylaşın: