SİZE BİRAZ HUZURU ANLATAYIM MI ?

SÝZE BÝRAZ HUZURU ANLATAYIM MI ?

Bilir misiniz iki katlý köy evini ?
Her tarafý ahþap,tarih kokulu kilimlerle bezenmiþ;duvarlarý var sevgiyle nakýþ nakýþ iþlenmiþ.Onu dokuyan baþý oyalý köylü kýzlarýnýn sevdiðine olan aþkýný ilmek ilmek yansýttýðý el emeði göz nurunu.Yerler öyle parke veya kalebodur deðil bildiðimiz tahta fakat üzerinde öyle vernik,cila falan bulunmaz emektar dedemin ustaca yontup rendelediði ve alnýndan akan terlerle cilaladýðý tahtalarla döþelidir.Odalarýn hepsinde dört köþeli kapýlarý yine el emeði demircinin yaptýðý kara menteþelidir.
Odanýn bir köþesinde þimdilerde þömine dedikleri ocak vardý arkasýnda da kara fýrýn.
Ocakla ýsýnýrdý ev öyle soba falan yoktu önceleri.Akþam oldu mu yanardý gaz lambalarý camlarý da numaralýydý 5-6-7-8 diye büyüdükçe ýþýðý çok olurdu ama rahmetli dedem ninem yokluk içinde yaþamýþlardý kýsarlardý gaz lambalarýný gaz bitmesin diye.😓
"Oðlum at ocaða iki odun aydýnlatýr evi þimdi gaz biterse kasabaya kim bilir ne vakit gideriz" derlerdi.
Ne güzeldi ama o günler... Ne çok özlüyorum anlatamam. Akþam yemeðinde yerde sofra baþýna otururduk ortada bir tas çorba herkes ayný tastan yer içerdik kýsýk ýþýk altýnda, gaz kokusu da ne de güzel kokardý!
Bazý geceler komþular akrabalar gelirdi ya da biz giderdik. Yaþlý dedeler baþýndan geçmiþ anýlarýný veya hikaye anlatýrlardý.
Öylesine candan anlatýrlardý ki doyamazdýk dinlemeye.
Haa! bazýlarý keserdi yarýda ertesi günü iple çekerdik.Evlere daðýlýrdýk artýk saat ilerlemiþti 21.00’i gösterdi mi bizim için geç vakitti.Sabah erken kalkýlacaktý çünkü.
Yataklar serilirdi yerlere ya da sekilere.
Yataklar, yorganlar ve yastýklar yündü.Yastýklar uzundu baþ taraflarý dantelli olurdu gerçi onlar genelde misafirlere verilirdi ya.
Sabahýn seherinde o yüce davet gelirdi köyün camisinden Allahüekber Allahüekber ! O sesle uyanmakla bambaþka bir haz duyuyor insan.
Hemen kalkarlardý rahmetli dedem ve nenem.Bizleri de uyandýrýrlardý. Küçüktük ya biraz mýzýkçýlýk yapardýk çocukluk iþte.
Dedem samanlýða (merek) sepetlere ot koyup getirmek için nenem de ahýra hayvanlarýn altýný temizlemek için giderdi.Sonra onlarý saðardý.
Ýnekleri saðdýðýnda bile süt mis gibi kokardý. Çünkü hayvanlarýmýz hep doðal beslenirlerdi ondandýr ki eti de sütü de çok lezzetliydi. Hayvanlarýn yemesi bitince dýþarý salardýk eve yakýn yere su içmeleri için sonra tekrar kapardýk yerlerine.Eve geçerdik nenem kahvaltý hazýrlardý öyle kýrk çeþit olmazdý sofrada bazen çorba içerdik bazen de peynir ekmek yerdik.Tereyaðýnda köy yumurtasý omleti (kaygana) olurdu
Aðýz tadý vardý her þeyde çünkü her þey doðaldý. Besinler gibi sevgimiz, saygýmýz da...
Sevgi,saygý,hürmet hiç eksik olmazdý aile içinde ve dýþýnda.
Evet, güzel insanlar sevgili dostlar büyüklerim, arkadaþlarým, kardeþlerim!
Anlat anlat bitmez o güzellikler sizlerle paylaþmak istedim.
Yaþayanlar özlüyordur yaþamayanlar da özlem duyarlar böyle bir zamana eminim.
Saygý ve sevgilerimle hep dost kalalým,mutlu olalým.
Dönüp geriye baktýðýmýzda "keþke" dediðimiz ne bir ömrümüz ne de bir günümüz olsun.
Hepinizi Allah için seviyorum
Yalçýn DOÐAN
17.EKÝM 2015
Sosyal Medyada Paylaşın: