MEMOŞ’A MEKTUP

Çoban uyuyunca iþin baþýnda
Sürümüze kurtlar daldý Memoþ’um.
Beylerimiz aldý balý, kaymaðý
Bize yavan ekmek kaldý Memoþ’um.

Deme ki bu iþler gelir mi dile?
Rüþvetsiz olmuyor hiçbir þey hele,
Öyle üç- beþ torba makarna ile
Kel Hüseyin muhtar oldu Memoþ’um.

Eskiden yollarý sel alsaydý da,
Evin içi bile kar dolsaydý da,
Aþ ve ekmeðimiz kýt olsaydý da
Huzurumuz bari boldu Memoþ’um.

Tarlalar ekinsiz, pýtýrak, diken
Olmaz iken ellerine su döken,
Yatýk Fatma, evde yatalak iken
Oðlunu askere saldý Memoþ’um.

Kamber Aða, veletleri kýrk etti,
Okulun mevcudu hemen fark etti,
Küheylanlar, meydanlarý terk etti,
Köye boz eþekler doldu Memoþ’um.


Kuraklýk kapýda esiyor yeller,
Goncayken dalýnda dondu hayaller,
Yoksul Abdullah’ýn diktiði güller
Yaz- bahar olmadan soldu Memoþ’um.

Yoksulluktan vatan ettik gurbeti,
Bayramdan bayrama görürüz eti,
Zülfikar Aða’nýn kuduran iti
Bütün köyü rehin aldý Memoþ’um.

Balýn tatlý olduðunu bilmeden,
Þu fani âlemde bir gün gülmeden,
Kardelenler açýp, bahar gelmeden
Eylül kapýmýzý çaldý Memoþ’um.

Sen, çok anla, ben söyledim azýný,
Bulutun görmedik hiç beyazýný,
Daða kaldýrýyor soysuz, kýzýný
Köylü eþkýyadan yýldý Memoþum.

Yanýk Ozan, kaderine yanasý,
Býldýr daðda doðurduydu anasý,
Sefil Mustafa’nýn küçük danasý
Bahara çýkmadan öldü Memoþ’um.
Aðustos 2015 Sakarya
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın: