Ne yapsam, ne etsem de kaçýp burdan kurtulsam.
Ardýmda gölgeler hep, beni takip etmekte.
Savursa þu rüzgarlar, yanýp, yanýp kül olsam,
Salyasý kusmuk olmuþ, beni zehirlemekte.
Aklým da zorlanýyor, neresi yolun sonu?
Kaderim mi bu benim? yoksa benmi kaderim?
Her þeyi O’ra çizmiþ, tartýþýlmaz bir konu.
Kaldýrýmlar olacak sonunda ölüm yerim.
Bir kahin olamam ben. Gerçekleri görmemek,
Bilinmez, anlaþýlmaz, çözülmez bilmecedir.
Hala anlamamýþým, kelimeyi tümüyle,
Akþamýn kýzýllýðý artýk doðmak üzredir.
Sen gönüldün, sen candýn. Belki beni tanýmaz,
Zaman gelirde sabah, gecemi tanýyamaz.
Her þeyim sende kalsýn, hiç bir þey býrakmadan.
Topla bohçana artýk, yedi renk bende kalmaz.
Þahin HANELÇÝ
10-Mayýs - 2006
Ortaköy/Ýstanbul
Fotoðraf Cemile Haþimoðlu’na Aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.