Yok, þiir falan çýkmaz bu mýsralardan… Sabaha çýkar mýyým o da meçhul, Karamsar, asi bir adam oldum çýktým, Yok, bu laf da, denize girip çýktým der gibi oldu, Kafam acayip karýþýk, arap saçýna döndü düþüncelerim…
Duygularým þahsýma münhasýran, Taze açan gül goncalarý gibi, Burnuma daima mis gibi çiçek kokularý gelir, Hatta bu mýsralarý yazdýðým dakikalarda bile gelir… Düþüncelerime bakmayýn siz, duygularým güzeldir benim…
Geniþ zamanda da anlatýrým, En çok da fesleðeni severdim, Sevmek ne kelime, okþardým adeta… Elime ne de güzel bulaþýrdý kokusu… Di’li geçmiþ zaman da nereden çýktý demeyin, Dilimiz zengin, gönlümüz gibi… Desem de inanmayýn, Gönül zenginliði para etmiyor, Ýþsiz güçsüz kalýn da görün, Karýnýz bile eve almaz olur… Sakýn yatalak falan olmayýn, Anladýnýz siz…
Konu daðýlmadan, fesleðene döneyim, Döndüm de, elimi bile sürmüþtüm alýrken, Hatýrladýkça hep o kokuyu duyarým… Þimdi bile… Hatta saksýyý alýp eve getirmiþtim, Koymuþtum yaný baþýma, Haftasýna kalmamýþ, kurumuþtu iyi mi, Ulan demiþtim bu iþte bir yanlýþlýk var, Fazla mý ilgi göstermiþtim ki, Hiç mi ellemeseydim ki, Karý okþar gibi çiçek mi okþanýrmýþ, Uzaktan mý seyretseydim acaba? Ya da hiç mi muhatap olmasaydým, Topraðýndan olsa, bu meret nasýl yeþermiþ peki? Suyunu mu çok vermiþtim ki? Miþ’li zamana her zaman gidilir, Anýlar olmasa insan yaþar mý?
Biz þiire dönelim, Sanki þiiri, cümbür cemaat birlikte yazmýþýz gibi, Bu da çok ukalaca oldu, farkýndayým, Sizli bizli laflar da ettim, Çok ayýp ettim, Yüksek müsaadenizle kabul ettim, Þiiri bir tek ben yazamýyorum, Kabiliyetsizim… Bu mevzu da nereden araya girdi, Anlamýþ deðilim…
Ne diyordum son kelamýmda; ‘’ Ne de güzel kokuyor, alayým en iyisi..’’ Karýþtý her þey, fesleðeni çoktan kuruttuk… Hikayesi yarým kaldý, birazdan ana fikre geçerim, Anti parantez açýp devam edeyim, Satýcý da kefil olmuþtu, Yalan söylemiþ olmalý, Onun derdi para… Elime verip, savuþturmuþ kitapsýz….
Tavus kuþunun güzelliði geldi de aklýma, Kuyruk sallayan kancýk köpekler olur ya, Onlar gibi, sürüklemiþ beni peþinden, Baðlamýþ kendisine, Göz boyamýþ demek ki… Demek ki, mal elden çýkana kadar temiz, Albenisi nefis, kokusu misk, Eve getirince deðiþirmiþ genleri…
Tabi ya, nasýl da düþünememiþim, Eþyanýn tabiatýna aykýrý, Hangi fahiþe, sadýk kalmýþ ki kocasýna, Hangi konsomatrisin eli hangi adamýn cebinde olmamýþ ki, Satýcý beni kandýrmýþ, Saksýda fesleðen kurumuþ çok mu?
Giden param olsun, Bundan da çýkardým bir ders… Attým çöpe, yýkadým ellerimi, Bir daha fesleðen görmek mi, Asla… Her þeyden adam akýllý tiksindim þerefsizim.
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 24/10/2015- Isparta- 00:26
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.