Araladý kapýyý ve oturdu sandalyesine sýrtýna bir yastýk alýp, Yudumlarken suyunu kaldýrdý baþýný penceresine, Derin bir ah çekti içine ve yarým aðýzla sustu,
Aralýktan bakan gözlerimi görmesin diye, Oturdum kapýnýn dibine , Bir seni izliyordum, birde yüzüne vuran ay ýþýðýnda gölgeni,
Ellerim birbirini sýkarken, Üþüyordum orada öylece, Sanki bütün dünya bir kýz çocuðunun üstünde,
Bir yolculuktan bahsediyordun, evvelden, Kutuptan soðuk bir yer, Karanlýk, Sessiz, Kimsesiz,
Dönüþ biletlerinin hep önceden satýldýðýný söylerdin Gittiðinde dönmemek için,
Ne seninle gelmemi isterdin, Ne de öylece sana baka kalmamý, Yok olmayý çok istediðin gibi, ay ýþýðým,
Bana bir Hüma kuþu getirecektin oradan, Belki bir umut,
Bir adým daha atmaya korkuyorum, Ýçimi titreten bir soðuðu da, Kaldýramazdým biliyorum,
Nefeslerin çok sessiz sevgili, Yarým yok ! Yarýnlarým yok! dondum mu yoksa ? duymuyorum,
bir yolculuk hikayesiydin sen, ceketini bile almayýp gidenlerden,
tutuyorum ellerini, kara boþluktan atlar gibi, düþüyorum, sonu gelmiyor bu içimdeki boþluðun, ve ben seni düþünüyorum,
kalan anýlarýmýzý yaþatmama gerek yok, sen zaten tam burda yaþýyorsun, soframýn baþ ucunda, bana eþlik ediyorsun, her ziyafetimiz de, esprilerinle beni yine güldüre biliyorsun, sen! tamda burda yaþýyorsun,
kamelyanýn güle çalan rengiydin sen, biraz maðrur, biraz ben, biraz sen,
pek hoþlanmazdýn çiçeklerden ama, sen benim ömrüm de bir kere gördüðüm, soðuða aþýk kardelenimdin birtanem...
AHMET ORMANCI hocama en içten sevgilerimle teþekkür ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Esra karakuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.