YAŞAYAN ÖLÜLERİN SENFONİSİ
Yaþayan ölülerin senfonisi,
Baþlýyor çalmaya gizlice sokaklar’da.
Tek duyduðum karanlýðýn boðuculuðunda-
kendi sesimle bir baþýmayým.
Yanlýzlýðý tercih eden,
Ýnsanlarýn ölümü,
Bir tapýnak haline gelmeliydi,
Sevmenlerin si mgesinde.
Kutsallýktan bahseden dinciler neden-
Gözyaþlarý kutsal deðil?
Yaþayan ölülerin iþten geliþ vakitleri bu saatler.
duygularýmý benden alanýn-
Sesini duymaktayým þimdi ve;
Böyle kimse aðlamamýþtýr parçalý bulutlu...
Yaþayan ölülerin senfonisi,
Baþlýyor çalmaya gizlice,
Mevsim rüzgararlarý ekim de böyle sert geçer.
Bazen üzüyor,
Bazen alýp götürüyor bir þeyler,
Bazen yok ediyor bazen hayat veriyor,
Bu yaþayan ölülerin senfonisidir-
Mevsim rüzgarlarýnýn ayak sesi,
ne kadarda sert esiyor bazen rüzgarlar ...
g
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.