Düşman

Sýð insanlarýn yalnýzlýk seremonileri
Çalýyor ruhumuzun aydýnlýk odalarýný
Birer birer eksiliyor aðacýmýzdan
Umut çiçekleri.
Düþerken yerlere yapraklarý
Topluyor hüzün kuþlarý
Kalbimizin kovduðu tüm belirsizlikleri.

Yalnýz insanlarýn mutluluk melodileri
Çalýyor uzaktan uzaða terkedilmiþlikleri.
Duyuyorum þarkýlarýnýn
Kanayan notalarýný.
Hüzün çaðýrýyor bizi girdabýna
Çekiliyoruz kanýmýzdan ’Çek’ dercesine
Öyle aðýr bir sahnesindeyiz ki hayatýn
Ýçten içe sevdayý öldürürcesine.
Ateþe bile bile yürümek ölürcesine...

22/10/2015
10.45

Sosyal Medyada Paylaşın: