Gönül imansýz dirilmez bu dünya bu can içinde Dünya imansýz ayakta durmaz gönülde imanlý er olmayýnca Gök kubbe durur ayaksýz bak gör imanlý gönüldeki sütunlarý Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlý sütunlar yýkýlmayýnca
Adým adým imanlý erler dolaþýr âlemde nefes için Rüzgâr esse de nefretten yana yakar yýkar imanlý adýmlardan olur yana Can düþmez topraða insan elinde bilmeyen bilmez yakar yýkar acýmaz cana Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlý sütunlar yýkýlmayýnca
Cümle dilde dolaþan dillerde iman sözleri bitmez Son nefes bitmeden dilde gönülde imansýz gönül gülmez Baþtan aþaðý soyunsa da nefret kin için yol tutmaz imanlý er yolunda Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlý sütunlar yýkýlmayýnca
Hak yoldan baþka mutluluk yolu yok arama sen boþuna Ararsan da hüsran içinde kalýrsýn sen nefret ateþinle yanarsýn baþtanbaþa Birlikte birlik dirlik var ikilikte yol yok nefret ateþinde azap var kalýrsýn tek baþýna Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlý sütunlar yýkýlmayýnca
Gir imanla gönüllerin denizine edeple hayâ iz var o can içinde Seyir eyle âlemi gönül gözüyle merhameti bulursun bir adýmda gülüþünde Kul Mehmet’im bak canlar içinde canýný bul cümle âlemin gönül bahçesinde Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlý sütunlar yýkýlmayýnca Mehmet Aluç-Kul Mehmet- Abad: Þen, bayýndýr…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.