mertin küfürü

+


ey gidi sarý kavak
döktün yapraðýný yine bak

demedim mi?
geldi kýþ
soldu çiçek
kar da ha yaðdý, ha yaðacak
ya bu gecenin kýçýna
ya o gecenin kýçýna

ey gidi son nüsha
yazmadý mý kalem
silinmedi mi söz
denmedi mi tükenmez
edebine, haysiyetine
þerefine, gelmiþine geçmiþine…

kalkmazdý girmeyecek ise bir yerine
kýlýç kýnýndan
kalem kutusundan
don da durmuyorsa
yaðýp duruyorsa kýraðý ile bir
atýp odunu sobaya
yazý beklemeli

bil istedim bilmezsin diye
kýþ gelmiþ ise
silinmez evin ne camý, ne de damý
azar sonra
ananýn da bacýnýn da romatizmasý

öðüt, öðüt
deðirmen taþý mübareðin kalçasý
iki dudaðýn arasýndan çýkardý oysa
harbi insanýn kelamý

ne un serdik hocaya
ne de borç verdik kazaný
ne doðurur, ne de ölür, öldürür
inan bak yedi sülalen bir araya gelse
o göle bu maya tutmaz ama
bu .ah seni tutar diye

hani alma mazlumun ahýný diye
korkutmadý mý dedem korkut
soyun sopun duymadý mý
yýkanýrken sabunu, suyu
öðrenememiþsen sen hala gusülü
bilmiyorsan hala usulü
diyem dedim mertin küfürü
namertin öðütünden evladýr



+

Sosyal Medyada Paylaşın: